Land delen of land sparen? Een duurzaam politiek dilemma over ‘land sharing or land sparing’

De politiek staat voor een cruciale keuze: land delen of land sparen? Deze discussie, beter bekend als de “land sharing or land sparing” discussie, vormt de kern van het duurzaamheidsdebat en heeft verstrekkende gevolgen: moeten we de voedselproductie op kleine stukken land intensiveren, zodat we land overhouden voor natuur. Óf moeten we landbouw en natuur combineren in minder intensieve vormen van landbouw.

In de politieke arena komen de bij deze discussie behorende visies vaak tot uiting in debatten over landgebruik en natuurbehoud. Landbouw vs Natuur. Land Sharing vs Land Sparing. Biologisch vs conventioneel. “alternatieve” landbouw vs industriële landbouw. Deze “populistische val”- zoals hoogleraar Plantaardige productiesystemen bij WUR Ken Giller het noemt – misleid men dat er een keuze gemaakt  moet worden. Een keuze waarbij de ene goed is – en de ander slecht. Zijn boodschap is dan ook: we hebben alles nodig.

LTO Nederland verwoordt het ook in haar visie: geen enkel bedrijf is hetzelfde. Sommige bedrijven zullen kiezen voor ontwikkeling van biologische bedrijfsvoering of maatschappelijke diensten zoals zorg en recreatie, terwijl anderen op hightech innovatie zullen focussen. Voor LTO – en dus voor de ondernemer – is het van belang dat ondernemers zélf hun ontwikkelrichting naar de toekomst toe kunnen bepalen. Moet er – politiek of überhaupt – dus wel een keuze worden gemaakt om te gaan voor Land Sparing óf Land Sharing? Moeten we de “of” in elk politieke debat niet veranderen in “en”?

Dus. Land Sparing én Land Sharing. Landbouw én natuur. Biologisch én conventioneel. Alternatieve landbouw én industriële (innovatieve) landbouw. Want we moeten keuzes maken – politiek én überhaupt. Maar die keuzes – die gaan om langer termijn beleid. Als we allen gezamenlijk toewerken naar één doel – een betere toekomst achterlaten voor de volgende generatie – dan kan je daar op verschillende manieren komen.